Przedmiotem opracowania jest "Wielofunkcyjny obiekt usługowy w historycznym centrum Edynburga (W. Brytania)". Budynku łączącego w sobie funkcje: hotelową, usługową, restauracyjną i relaksacyjną (gabinet odnowy biologicznej). Głównym powodem podjęcia tego tematu była jedna z wizyt w tym mieście. Nie sposób, idąc główną ulicą miasta, zobaczyć budynku, który dość rażąco i brutalnie, w złym tego słowa znaczeniu, wyróżnia się na tle pozostałych. Wtedy zrodził się pomysł by istniejący obiekt zburzyć i w jego miejscu zaproponować coś innego, co będzie łączyło w sobie kilka funkcji oraz zapewni niesamowity widok z ogólnodostępnych funkcji widok na zamek w Edynburgu.
Budynek ten jest zlokalizowany w ścisłym centrum Edynburga, w części zwanej New Town, przy jednej z głównych ulic (Princes Street). Atutem tej lokalizacji jest bezpośrednie sąsiedztwo ogrodów Princes Street Gardens oraz malowniczego widoku na słynny edynburski zamek. Działka ta znajduję się w jednej osi z ogrodami, letnim amfiteatrem oraz zamkiem. Projekt znajduję się na działce aktualnie zabudowanej gdzie założono, że istniejący budynek zostanie w przyszłości wyburzony. Samo programowanie funkcji owego obiektu było dość standardowe, gdyż w przypadku projektowania zabudowy w istniejącej tkance historycznej sprowadza się do decyzji jaki ma być ten nowy budynek, jego elewacja. Czy zechcemy zaprojektować coś nawiązującego do historii, czy może wręcz przeciwnie - będziemy chcieli szokować odmiennością i nowoczesnością.

Teren opracowania położony jest we wschodnio-centralnej części Kopenhagi (Dania), wyznaczony ulicą Toldbodgade, ogrodem założenia pałacowego - Amaliehaven i nabrzeżem Larsens Plads. Zabudowa sąsiadująca to zespół zabytkowych Pałaców Królewskich 'Amalienborg'. Teren znajduje się w linii nabrzeżnej z XIX-w. zabudową. Jest to jedna z dwóch osi założenia Królewskiego. Obecnie teren opracowania służy jako parking autobusów. Jedną z głównych cech otoczenia jest obecność fontanny w sąsiadujących Ogrodach Amaliehaven, która jest atrakcją turystyczną. Trasa spacerowa prowadzi do najbardziej znanego pomnika - symbolu Kopenhagi - Małej Syrenki. Znajdująca się po drugiej stronie portu Duńska Opera Królewska - zaprojektowana przez Hanning Larsen Architekci, jest pod względem architektonicznym jednym z najważniejszych obiektów w mieście. Założeniem projektu było zaprojektowanie w sposób funkcjonalny atrakcyjnej przestrzeni usytuowanej w centrum miasta. Biblioteka pełni ważną rolę w rozwoju kultury i nauki. Jest istotnym punktem informacyjnym na mapie miasta. Projektowany obiekt zawiera najnowocześniejsze technologie, jednocześnie łącząc tradycyjne rozwiązania. Funkcja wiodąca -biblioteka wyposażona jest w pomieszczenia z księgozbiorami dla dorosłych, młodzieży i dzieci, zbiory multimedialne wraz z czytelniami i przestrzeniami obsługującymi działy multimedialne i przestrzenie edukacyjne z możliwością dowolnej aranżacji. Funkcje uzupełniające to: kawiarnia, księgarnia i galeria.
Forma projektowanego obiektu wynika z uwarunkowań przestrzennych terenu. Został on podzielony na moduły, które kontynuowane są w przestrzeni projektowanego budynku oraz placu. Projektowany plac ma łączyć nową zabudowę ze starą. Forma zaprojektowanej zieleni wynika z przeprowadzonych analiz i odnosi się do warunków urbanistycznych. Stanowi symetryczne uzupełnienie kompozycji założenia Ogrodów Amaliehaven. Pas zieleni jest dostosowany do istniejącej zieleni, usytuowany wzdłuż ulicy stanowi 'zieloną barierę' między budynkiem biblioteki a ulicą Toldbodgade. Osiągnięta czysta forma, prostota bryły nie ingeruje nadmiernie w zastany kontekst ale jest wyważonym dopełnieniem kompozycji. Ponadto forma architektoniczna ma nawiązywać dialog z istniejącą zabudową o wartościach historycznych. W uzyskaniu tego estetycznego i wizualnego efektu pomogło zastosowanie takich materiałów jak biały beton i szkło.

Przestrzenie publiczne są głównymi miejscami rozwoju społecznego a sposób w jaki są kształtowane stanowi odzwierciedlenie etapu rozwoju miasta. W Szczecinie widzimy konieczność tworzenia tego typu przestrzeni, ze względu na zatartą integralność miasta. Głównym celem i ideą projektu było wykreowanie miejsca, które byłoby katalizatorem interakcji międzyludzkich, odpowiadając społecznym oraz konsumpcyjnym potrzebom, utrzymując jednocześnie silne powiązanie z otoczeniem. Działając nań spajająco niczym "klamra". Inspirację stanowiły starożytne termy. Idea miejsca publicznego, przestrzeni konsumpcji , biernego jak i aktywnego odpoczynku przy jednoczesnym zachowaniu miejsca dialogu, nawiązywania kontaktów wydaje się ideą bardzo trafnie odpowiadającą na potrzeby współczesnych przestrzeni publicznych. Projekt zlokalizowany został w obszarze śródmieścia Szczecina -na placu Stefana Batorego przy ul. 3-go maja. Ideą było umieszczenie "serca" obiektu pod powierzchnią terenu. Odsunięcie niecek basenowych od ulicznego gwaru zapewniło pożądaną intymność, pozostawiając jednocześnie przestrzeń placu jako publiczną, wolną od przytłaczającej zabudowy. Plac jest łatwo dostępny, stanowi obszar wolny od barier fizycznych, pozostawiając swobodę poruszania oraz umożliwiając dowolną aktywność.
Zabudowa potraktowana została jako "mebel" w przestrzeni. Obiekt term delikatnie "wyrasta" z poziomu terenu i wraz z nim składa się w jedną całość. Dach dostępny jest dla ruchu pieszego, stanowiąc spacerowe pochylnie oraz widownię dla głównych punktów przestrzeni. W niższych, podziemnych partiach obiektu zlokalizowane zostały baseny, wraz z całym zapleczem technicznym i administracyjnym. Znajduje się tu również klub fitness z siłownią z przeszkleniem umożliwiającym wgląd w główne przestrzenie basenowe. W przeszklonej części nadziemnej znajdziemy kawiarnię, restaurację, miejsca spotkań biznesowych i nie tylko. Projekt zagospodarowania terenu respektuje układ XIX-wiecznego placu, podkreślając wszystkie podłużne oraz centralne osie założenia. Prosta i transparentna architektura chroni widok na najcenniejsze obiekty otoczenia, swoim dynamizmem podkreśla jednak nowy charakter przestrzeni. Koncepcja punktowej naprawy miasta, próby odszukania jego tożsamości, mogłaby stanowić początek do całego szeregu przemian społecznych w mieście, tworząc cały system przestrzeni publicznych, placów, skwerów połączonych ze sobą ciągami pieszymi, gwarantując tym samym jakość przestrzeni oraz zadowolenie mieszkańców, turystów na najwyższym poziomie.

Przedmiotem opracowania jest rewaloryzacja zabudowy poprzemysłowej zlokalizowanej przy ul Kolumba 81-83 w Szczecinie, z przebudową na dom akademicki z zapleczem. Wybrane obiekty poprzemysłowe znajdują się pod ochroną konserwatora zabytków. Rewitalizacja zabytkowej tkanki miejskiej jest zdecydowanie sprawą ważną, łączącą się z coraz bardziej powszechnym procesem dezurbanizacji miast. Jednym z większych problemów wynikających z adaptacji, jest zapewnienie obiektom prawidłowego komfortu cieplnego oraz pogodzenie istniejącej tkanki budynku z nową, planowaną przez nas funkcją. Niniejsza praca prezentuje przykładowe rozwiązanie techniczne i projektowe umożliwiające zrealizowanie wymienionych kwestii.
Wewnątrz rewaloryzowanych obiektów wyznaczono kilka stref funkcjonalnych w zależności od potencjału poszczególnych budynków. W spokojnej części wschodniej oraz południowej zlokalizowane zostały głównie mieszkania akademickie o specyficznym charakterze loftowym, z widokiem na rzekę. W mniej atrakcyjnych parterach obiektów powstała klubokawiarnia i mała siłownia. Znalazło się tu miejsce również na pomieszczenia administracyjne oraz monitoring. Dzięki podpiwniczeniu dziedzińca oraz przyległych do niego budynków, możliwe było zorganizowanie podziemnej hali garażowej, na potrzeby pracowników oraz studentów.
Dzięki wykonanym szczegółowo analizom otoczenia, powstała dodatkowa funkcja jaką jest ogród zimowy wychodzący bezpośrednio na rzekę Odrę. Projekt powstał jako odpowiedĽ na zbyt małą ilość domów akademickich, w stosunku do ilości uczelni oraz studentów Szczecina. Dodatkową inspiracją były ciekawe rozwiązania "akademików" w innych europejskich krajach, gdzie działają one na zasadzie 3-4 pokojowych mieszkań, z bardzo dobrą lokalizacją w mieście. Całość założenia została przewidziana w taki sposób, by po ewentualnym spadku zapotrzebowania miasta na domy akademickie, była możliwość swobodnego i łatwego przekształcenia obiektów przy ul. Kolumba 81-83 na budynki wielorodzinne.

Przedmiotem opracowania jest przebudowa z rozbudową elewatora zbożowego "Ewa" na potrzeby fabryki turbin wiatrowych/Naukowo-Edukacyjnego Centrum Energii Odnawialnych [EW]a. Głównym celem podjęcia danej problematyki jest chęć zwrócenia uwagi na możliwość kontynuowania funkcji produkcyjnych na zdegradowanych terenach poprzemysłowych szczecińskiego kompleksu portowo-stoczniowego oraz znalezienie sposobu na ożywienie gospodarcze dawnego centrum budowy statków poprzez zaktywizowanie naukowo-edukacyjno produkcyjnej strefy wytwarzania turbin wiatrowych obejmującej Stocznię Remontową Gryfia, Stocznię Szczecińską i nabrzeże portowe z wielkim elewatorem zbożowym EWA; wprowadzenie nowych nieszkodliwych dla środowiska naturalnego gałęzi przemysłu; wykorzystanie potencjału oraz walorów architektonicznych zagrożonego wyburzeniem elewatora, symbolu przemysłowej koniunktury Szczecina z lat trzydziestych XX wieku.
Obiekt w konstrukcji monolitycznego żelbetu poza funkcją centrum obróbczego elementów mechanicznych oraz mechatronicznych turbiny wiatrowej wprowadza również otwartą funkcję edukacyjną. Użytkownicy obiektu będą mogli uczyć się poprzez zabawę zwiedzając centrum energii odnawialnych do którego dostaną się kolejką linową, korzystać z mediateki sterując edukacyjnym prototypem turbiny wiatrowej o pionowej osi obrotu, podążać za linią produkcyjną nie zakłócając przy tym pracy fabryki. Cały organizm dopełniają laboratoria, powierzchnie biurowe typu open-space oraz dachowa farma wiatrowa o płynnej aerodynamicznej formie kontrastującej z żelbetowym monolitem elewatora znakomicie wpisująca się w przemysłowy klimat śródodrza. Proponowane przekształcenia mają na celu spełnienie warunków rozwoju przestrzennego i funkcji gospodarczych miasta kierowanych przez popyt rynkowy na energię odnawialną przy zachowaniu walorów funkcji miejskiej, przywrócenie terenom portowym oraz poprzemysłowym dawnego znaczenia gospodarczego, wprowadzenie innowacji technologicznych, optymalizacji produkcji poprzez rozwiązania architektoniczne oraz stworzenie przestrzeni publicznych o znaczeniu kulturalno-edukacyjnym.

Teren Śródodrza Szczecina jest niezwykle wartościowym i reprezentacyjnym miejscem, które aktualnie nie wykorzystuje swojego ogromnego potencjału. Celem architektów i planistów jest przywrócenie mu dawnej świetności oraz włączenie rzeki do centrum miasta. Praca dyplomowa zakłada projekt budynku wielofunkcyjnego przy ulicy Celnej w Szczecinie, który poprzez wprowadzenie funkcji centrotwórczych nadałby kierunek rozbudowy centrum miasta. Projektowany budynek mieszczący funkcję czterogwiazdkowego hotelu, biurowca oraz zespołu sal wielofunkcyjnych stworzyłby nową bazę biznesową i podniósłby rangę miasta na mapie Polski. Ponadto projektowane są funkcje dodatkowe takie jak kompleks odnowy biologicznej, gastronomia, klub nocny oraz usługi, które byłyby również dodatkową atrakcją zarówno dla turystów jak i dla mieszkańców miasta. Forma architektoniczna budynku jest silnie uwarunkowana ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Trzymając się ustaleń planu otrzymaliśmy formę o zróżnicowanych wysokościach, która dzięki płynnym przejściom tworzy spójną całość.

Przedmiotem opracowania jest koncepcja architektoniczna zlokalizowana na Wyspie Jaskółczej, położonej u nabrzeża Odry Zachodniej, w dzielnicy Szczecina Śródmieście- Nowe Miasto. W przyszłości istniejąca tu ulica Kolumba ma być tętniącym życiem rejonem miasta. Rewitalizacja pozwoli na odzyskanie dawnej świetności tego obszaru, aktywizację zdegradowanego terenu oraz poprawę walorów architektonicznych. Koncepcja jest ściśle związana ze strategią rozwoju i długoterminowym planem realizacji " Szczecin Floating Garden". Projekt realizuje założenia miasta proekologicznego, nowoczesnego i ściśle powiązanego z wodą. Głównym założeniem było stworzenie nowej wartości widokowej nabrzeża. Zaproponowana koncepcja stanowi wizję możliwego zagospodarowania zdegradowanego, poprzemysłowego obszaru. Projekt obejmuje zespół hotelowy wraz z centrum biznesowym oraz adaptację istniejącego już zabytkowego budynku stacji transformatorowej na funkcję biurową.
Prestiżowa lokalizacja inwestycji w pobliżu zabytkowej zabudowy tej części Szczecina była wyzwaniem, wymagającym szczególnego podejścia estetycznego. Efekt osiągnięto poprzez utworzenie obiektu rozpoznawalnego w kontekście okolicy poprzez swój charakterystyczny wygląd, wyróżniający się spośród tkanki miejskiej kompozycją przestrzenną oraz amorficzną, intrygującą formą. Płynność i harmonia oraz nietypowość bryły czynią go niewątpliwie ponadczasowym obiektem. Charakteru całości założenia niewątpliwie nadaje dawna transformatorownia zlokalizowana w północnej części wyspy, która niemal w całości została "wchłonięta" przez projektowaną bryłę. Utworzone przestrzenie na terenie wyspy stwarzają doskonałe miejsce interakcji międzyludzkich. Dziedzińce, podcienia budynku, zielone atria, szerokie deptaki ciągnące się wstęgami wzdłuż wyspy, a także liczne połączenia komunikacyjne i widokowe zdecydowanie wpływają na jakość projektowanej przestrzeni. Przestrzenie te umożliwiają użytkownikom również kontakt ze sztuką oraz stwarzają okazję uczestniczenia w organizowanych wydarzeniach artystycznych i kulturalnych. Scena, zlokalizowana na północnym cyplu wyspy stanowi domyślne przedłużenie całości formy. Akcentem nawiązującym do starej zabudowy "Szczecińskiej Wenecji" ulicy Kolumba jest przestrzeń usługowa zlokalizowana w południowo-zachodniej części budynku. Wnętrze pasażu sprawia wrażenie ruchliwej ulicy z brukowaną nawierzchnią, zielenią, ławkami, ulicznymi latarniami. Podłużne przeszklenia optycznie otwierają tą przestrzeń tworząc harmonijną całość z istniejącą zabudową.

Przedmiotem pracy dyplomowej jest projekt architektoniczny wraz z planem zagospodarowania terenu z przeznaczeniem na centrum sztuki dla warszawskiej dzielnicy Praga. Teren opracowania zlokalizowany jest przy ulicy Ząbkowskiej 9 w warszawskiej dzielnicy Praga. Założeniem projektu było zaprojektowanie w sposób funkcjonalny atrakcyjnej przestrzeni prezentującej młodą sztukę, ale i umożliwiającej jej tworzenie. Program kubaturowy oparty został na wytycznych zgromadzonych od warszawskich galerii sztuki, młodych twórców sztuki, jak również i przedstawicieli Ministerstwa Kultury, z którymi przeprowadzono konsultacje. Duży wkład w układ funkcjonalny miały konsultacje społeczne oraz ankiety. W procesie projektowania, nie było możliwości, by uciec od rzeczywistości jaką jest i będzie ruchliwa i głośna ulica, przy której ma być zlokalizowane Praskie Centrum Sztuki. Jej uciążliwość zdeterminowała przesunięcie środka ciężkości projektowanego placu wejściowego w stronę wnętrza budynku tworząc podcień, który w naturalny sposób prowadzi mieszkańców i przechodniów do wejścia, podkreślając lokalny zasięg działania obiektu. Projektowany budynek nawiązuje do okolicznej architektury - starych przedwojennych kamienic projektowanych w formie zamkniętej tzw. "studni". Formą wyjściową projektu było odwzorowanie układu studni, zadaszenie jej szklanym dachem oraz otwarcie na południe, sprzyjające intensywnemu oświetleniu sal i przestrzeni publicznych. Plac-dziedziniec ma za zadanie połączyć wszystkie planowane w budynku strefy, a zarazem nadać bryle lekkości. Projektowany zadaszony plac, ma szansę stanowić całkowicie nową dla tej okolicy przestrzeń ogólnodostępną.
Budynek posadowiono na płycie fundamentowej tworzącej kondygnację garażową podziemną. Technologia stanu surowego żelbetowa, słupowa, miejscami murowana. Konstrukcja zadaszenia dziedzińca - kratownice oraz szkło warstwowe. Inspiracją dla kształtowania elewacji zewnętrznych oraz wnętrz jest architektura hightech. Stąd skupienie na intensywnym wykorzystaniu nowych technologii zarówno w konstrukcji budynku, jak i jego wyposażeniu technicznym. Elementy techniczne, jak żaluzje, baterie słoneczne, stanowią rodzaj nowoczesnego ornamentu. Budynek zaprojektowano jako budynek inteligentny, wyposażając go w zintegrowany system zarządzania wszystkimi znajdującymi się w budynku instalacjami. Na elewacji zastosowano również panele fotowoltaiczne w formie poziomych lameli, mających za zadanie pozyskać energię słoneczną, jak również ograniczyć nadmierne nasłonecznienie. Dach zaprojektowano jako zielony - dostępny dla użytkowników.

Arkadiusz Barczyszyn, absolwent studiów dwustopniowych Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie na kierunku Architektura i Urbanistyka. Współautor kilku opracowań projektowych oraz koncepcji konkusowych - m.in. na koncepcję urbanistyczno-architektoniczną zagospodarowania Placu Wolności w Nowogardzie (2013). Praktykę zawodową odbył w pracowani 3xSkak (Szczecin/Hillerod) (2012). Obecnie współpracuje z pracownią Marka Sietnickiego S/A/S Studio. Kontakt: a.barczyszyn@gmail.com

Karolina Bonowicz, absolwentka dwustopniowych studiów na kierunku architektura i urbanistyka na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2008-2014). Uczestniczka konkursów architektonicznych, plastycznych, graficznych. Praktyki zawodowe odbyła w biurze Zvi Hecker Architekten w Berlinie (Niemcy) oraz w biurze Aebi&Vincent Architekten w Bernie (Szwajcaria). W ramach programu europejskiej wymiany studenckiej odbyła studia na Universidade Portuguesa (Portugalia) oraz została zakwalifikowana do odbycia studiów na uczelnii Bauhaus-Universität, Weimar (Niemcy). Otrzymała stypendium Rektora dla najlepszych studentów, rok 2013. Aktualnie architekt w Aebi&Vincent Architekten, Bern (Szwajcaria). Kontakt: bonowicz.k@gmail.com

Anna Karp, absolwentka dwustopniowych studiów architektonicznych na Wydziale Budownictwa i Architektury na ZUT w Szczecinie (2008-2014). Studia magisterskie ukończyła z wyróżnieniem. Doświadczenie oraz umiejętności rozwijała podczas praktyki zawodowej a następnie współpracy ze szczecińskim studiem projektowych Wojciech Bal (2011); praktyki w ramach programu Erasmus Plus we włoskim biurze VPS Architetti (2014). Obecnie pracuje w Cagliari w studiu VPS Architetti, współtworząc projekty architektoniczne na Sardynii. Kontakt anna.karp89@wp.pl

Małgorzata Piekarska, absolwentka studiów architektonicznych I stopnia na Wydziale Architektury i Urbanistyki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie (2008 - 2012); II stopnia na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2012-2014). Dzięki programowi LPP Erasmus, studentka Universita degli studi della Calabria (Włochy). Wielokrotna uczestniczka międzynarodowych warsztatów architektonicznych i urbanistycznych ('Fortification and Habitat III - Cottbus; ConsArch - Nysa; 'Police Boulevard Workshop' - Szczecin). Odbyła praktykę zawodową w Pracowni Projektowej Portal w Szczecinie. Obecnie współtworzy projekty obiektów architektonicznych w jednym z Trójmiejskich biur projektowych.

Aleksandra Radkowska, absolwentka dwustopniowych studiów architektonicznych na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2008-2014). Współautorka prac projektowych na ogólnopolskie oraz międzynarodowe konkursy architektoniczne, m.in. International Velux Award. Obecnie odbywa praktykę zawodową w biurze IAD -Independent Architectural Diplomacy w Madrycie. Kontakt: radkowska.a@gmail.com.

Krzysztof Sokołowski, absolwent dwustopniowych studiów na kierunku Architektura i Urbanistyka na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2008-2014). Współautor kilku opracowań projektowych oraz koncepcji na lokalne i ogólnopolskie konkursy architektoniczne m.in. na koncepcję urbanistyczno-architektoniczną zagospodarowania Placu Wolności w Nowogardzie (2013), na koncepcję kościoła i domu parafialnego-centrum edukacyjnego pw. bł. Jana Pawła II w Szczecinie (2013). Odbył praktykę zawodową w pracowni architektonicznej Izomorfis Piotra Fiuka (2013/14) oraz w pracowni Akcent S.C. (2012). Obecnie współpracuje ze szczecińskim biurem architektonicznym S/A/S Studio. Kontakt: krzysiek_sokolowski@o2.pl

Magdalena Stefańska, absolwentka dwustopniowych studiów architektonicznych na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2008-2014). Brała udział w międzynarodowych studenckich warsztatach architektonicznych EWWUD w Portugalii (Lizbona 2012). W trakcie studiów rozpoczęła współpracę z firmami Lorenshill, Realkapital oraz Realkapital II, które w ramach Construction Management realizują projekty m.in. osiedli mieszkaniowych (Park Ostrowska) oraz budynków użyteczności publicznej (Piastów Office Center).

Joanna Włodarczyk, absolwentka dwustopniowych studiów architektonicznych na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2008-2014). Laureatka konkursu na zagospodarowanie przestrzeni miejskiej w Pogorzelicy (2010). Obecnie zajmuje się projektowaniem wnętrz ,wizualizacjami oraz studiuje budownictwo ogólne na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie.

Marcin Wójcik, absolwent dwustopniowych studiów, inżynierskich realizowanych na Wydziale Architektury i Urbanistyki w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie (2000-2004) oraz magisterskich na Wydziale Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (2011-2013). Architekt czynnie działający w zawodzie nieprzerwanie od roku 2005, mogący pochwalić się 10- letnim doświadczeniem w uczestnictwie przy projektach budynków mieszkalnych wielorodzinnych, projektach wnętrza komercyjnych i prywatnych, pracujący obecnie w jednej z najbardziej prestiżowych pracowni projektowania domów i wnętrz w Warszawie. Prywatnie szczęśliwy tata Grzesia i Małgosi. Kontakt: www.marcinwojcik.info